چقدر دیوارها خوبند. چهار دیوار که تو را در آغوش می‌کشند، مراقب تو هستند. از دیگران، از دیده شدن، شنیده شدن،‌ از درد‌ها، زخم‌ها، حرف‌ها، واژه‌ها، کارها، صداها، نگاه‌ها، دروغ‌ها..

چقدر دیوارهایی که ما را پنهان می‌کنند خوبند. آرامش و سکوت و تنهایی میان دیوارها، ارمغانی‌ست که دیوار‌ها دارند. تویی و به هر سمت که می‌چرخی،‌ دیواری‌ست که با او سخن می‌گویی، بی‌ترس، بی‌پروا و بدون نگرانی که مبادا حرفی بزند، چیزی‌ بگوید. یک شنونده‌ی‌ عالی، بی‌نقص و دائم.

اما صبر کنید، دارد چیزی می‌گوید..