ننوشتن سخت‌تر از نوشتن است. چون ننویم در من می‌ماند و چیزس که در تو ماند، روحت را سنگین می‌کند، ذهنت را پر می‌کند. شاید دلیل پیری ناگهانی خیلی از آدم‌ها، حرف‌هایی‌ست که نگفته‌اند، ننوشته‌اند و در آن‌ها مانده است.
هر روز باید نوشت. هر روز باید حرف زد.
صبحح را با تصویر زیبایی شروع کردم. گاهی تصاویر حرف میزنند. عجیب است که چگونه که تصویر با انسان حرف می‌زند. زبان چشم‌ها. بعضی حرف‌ها چشم را نوازش می‌کند. روح را نورازش می‌کند. جلا می‌دهد. گویی که لنز دوربین گوشی خود را تمیز کرده باشید، همه چیز شفاف می‌شود.
امروز در شرکت، بعنوان مدیر فنی، نیروی فنی، آبدارچی، بازاریاب، فروشنده و خریدار فعالیت میکنم.
همه رفتن کسی، اینجا نمونده..
روز خوبی رو براتون آرزو میکنم.
پی‌نوشت:
هر روز می‌خوام بنویسم. حتی چرت و پرت و کارهای روزانه. ولی باید هر روز چند خطی بنویسم. حوصله کنم یه قالب هم درست کنم یا همون قبلی رو کامل کنم.
دیدگاهتان را بنویسید