برای آنکه آن را پنهان کنیم، کلی خندیدیم. ولی در نهایت، ترس برای نشان دادن خویش راهی را پیدا میکند.
اگر مراقب صورتت باشی، به درون صدایت میلغزد. اگر مراقب صورت و صدایت باشی، چون چوب خشکی که در آن زندگی نیست، ترس بدرون انگشتانت خواهد ریخت. به زیر پوستت خواهد لغزید و همانجا خواهد ماند. آنگاه، به هر چیزی که نگاه کنی، ترس را در آن خواهی دید..
سرزمین گوجههای سبز، هرتا مولر
پاسخی بگذارید