از میان تمام افتخارها، افتخاری کمترین فریب را می‌دهد که در دوران رویدادش بسر برد. بنابراین بازیگر به دنبال افتخارهای بیشماری است. افتخارهایی که در راه رسیدن به آنها خود را می‌آزماید و یا خود را وقفشان می‌کند. با توجه به اینکه هر چیزی سرانجام روزی می‌میرد، این اوست که بهترین سرانجام را دارد. یک بازیگر یا موفق می‌شود یا ناکام می‌ماند. اما یک نویسنده همواره امیدوار است، حتی اگر ناشناخته باقی مانده باشد، زیرا چنین می‌پندارد که سرانجام به ارزش آثارش پی خواهند برد. بازیگر در بهترین حالت جز عکسی از خود باقی نخواهد گذاشت و حرکاتش، سکوتش، دم‌نفس‌ها و لحظه‌های عاشقانه‌اش به ما منتقل نخواهد شد. و هنگامی که ناشناخته بماند، بازی نمی‌کند و هنگامی که بازی نکند مرگ صدباره‌ی او است به همراه تمام کسانی که می‌توانسته به آن‌ها جان دوباره بدهد.

افسانه‌ی سیزیف، آلبر کامو