دفتر تلفن یکی از بهترین کتاب‌هایی است که نوشته شده. همه‌اش واقعیته، پر از آدم‌هایی که حقیقتا وجود دارند. چند صفحه از قشنگ‌ترین قسمت‌های مربوط به نیویورک رو به صدای بلند برام خوند. حتی بعضی وقت‌ها از تلفنچی می‌خواد که یک شماره رو از بوینوس آیرس یا شیکاکو براش بگیره. می‌خواد کتاب رو امتحان کنه. و ببینه مبادا مطالبش من درآوردی باشه و این آدم‌هایی که اسم و شماره تلفنشون اونجا نوشته شده راستی راستی وجود دارن یا نه..
بعضی وقت‌ها معمولا نیمه شب شماره تلفن خودش را می‌گیره تا مطمئن بشه که واقعا وجود داره و مشغول دروغ گفتن به خودش نیست.
خداحافظ گری کوپر، رومن گاری
پاسخی بگذارید