برچسب: افسانه سیزیف

پیشی گرفتن رمان از شعر و نوشتار دقیق تنها نشان دهنده‌‌ی تقدم ظاهری درک بر حس حاکم بر هنر است. افسانه‌ی سیزیف، آلبر کامو

انقلاب همواره علیه خدایان بوده است و پرومته نخستین فاتح نوین آن بوده است. انقلاب ادعای انسان علیه سرنوشتش می‌باشد. افسانه‌ی سیزیف،‌ آلبر کامو پرومته یا پرومتئوس (به انگلیسی: Prometheus) در اسطوره‌های یونانی، یکی از تیتان‌ها و پسر یاپتوس و کلیمنه و خدای آتش است. او عاشق آتنا دختر زئوس شد و تنها کسی بود…

انسان بیشتر بخاطر آنچه بر زبان نمی‌آورد انسان است، نه آنچه می‌گوید. و من درباره‌ی بسیاری از آنان سکوت خواهم کرد. من سخت بر این باورم که تمامی آنان که فرد را به داوری گرفته‌اند، تجربه‌ای بسیار کمتر از تجربه‌ی ما در درباره‌ی اساس داوری خود دارند. زمانه با ویرانه‌ها و خون خود، همه چیز…

از میان تمام افتخارها، افتخاری کمترین فریب را می‌دهد که در دوران رویدادش بسر برد. بنابراین بازیگر به دنبال افتخارهای بیشماری است. افتخارهایی که در راه رسیدن به آنها خود را می‌آزماید و یا خود را وقفشان می‌کند. با توجه به اینکه هر چیزی سرانجام روزی می‌میرد، این اوست که بهترین سرانجام را دارد. یک…

اگر دوست داشتن کافی بود، همه چیز بسیار آسان می‌نمود. هر چه بیشتر دوست بداریم پایه‌های پوچ محکم‌تر می‌شود. این نبود عشق نیست که سبب می‌شود دون ژوان زن‌باره شود‌. خنده‌آور است اگر او را یکی از پویندگان عشق ناب بدانیم. او همه‌ی زنان را به یک اندازه و با تمام وجود دوست می‌دارد و…

پوچ رها نمی‌کند، پیوند می‌دهد. پوچ هر کاری را مجاز نمی‌شمرد. همه چیز مجاز است به معنای این نیست که چیزی ممنوع نیست. پوچ تنها توازن میان آنها و نتایج کنش‌های خود را برقرار می‌کند. پوچ جنایت را توصیه نمی‌کند، چرا که چنین کاری کودکانه است، اما بیهودگی پشیمانی را مسلم می‌داند. به همینسان اگز…

تمامی کارهای بزرگ و اندیشه‌های والا آغازی ریشخندآمیز دارند. آثار بزرگ اغلب در خم یک کوچه، یا هیاهوی یک رستوران زاده می‌شوند. پوچی‌ نیز به همین گونه پدیدار می‌گردد. اصالت دنیای پوچ زاده‌ی چنین حقارتی است. افسانه‌ی سیزیف، آلبر کامو

در وابستگی انسان به زندگی همواره چیزی نیرومندتر از تمامی بدبختی‌های جهان وجود دارد. داوری جسم کارآتر از داوری جان است و جسم همواره در برابر نیستی پا پس می‌کشد. ما پیش از آنکه به اندیشیدن خو کنیم به زیستن عادت می‌کنیم. جسم در روند ترمیم‌ناپذیر روزانه‌ی خود همواره به سوی مرگ پیش می‌تازد و…

دنیای که بتوان آن را حتی با دلایل بد توضیح داد دنیای آشنا است. اما دنیای که به یکباره فاقد خیالپردازی و روشنایی شود، دنیایی است که در آن انسان احساس بیگانگی می‌کند. افسانه‌ی سیزیف، آلبر کامو، ترجمه‌ی دکتر محمود سلطانیه

خود را کشتن نیز همانند آنچه در نمایش‌نامه‌های هیجان‌آور رخ می‌هد گونه‌یی اعتراف است. اعتراف به اینکه از زندگی عقب افتاده‌ایم و یا آن را نمی‌فهمیم. بهتر است زیاد به بیراهه نرویم و به واژه‌های آشنا برگردیم. همین که اعتراف کنیم: «به زحمتش نمی‌ارزد» کافی‌ست. زندگی کردن البته هرگز آسان نیست. رفتارهای ما همواره بر…